tag:blogger.com,1999:blog-70211930766995829872024-02-22T21:58:20.036+03:00kurumsalım kurgusal bir hayat yaşıyorum oh yeah!!kurumsal yasamin ici de disi da beni yakarkurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.comBlogger40125tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-17563443767548482822012-07-13T23:21:00.000+03:002012-07-13T23:30:05.488+03:00kariyer mi özel hayat mı?<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;">Eğer eve gittiğinizde çocuğunuz çoktan uykuya daldıysa,</span></div>
<div style="text-align: justify;">
Çocuğunuzdan çok bakıcının yüzünü görüyorsanız,</div>
<div style="text-align: justify;">
Bilet aldığınız konsere ya da tiyatroya işten çıkamadığınız için gidemiyorsanız,</div>
<div style="text-align: justify;">
Akşam yemek yapamayacak kadar geç bir saatte eve geliyorsanız,</div>
<div style="text-align: justify;">
Gece uyanıp iş mailinizi kontrol ediyorsanız,</div>
<div style="text-align: justify;">
Tatile çıktığınızda telefonunuzu yanınızdan ayıramıyorsanız,</div>
<div style="text-align: justify;">
Haftasonu için plan yapamaz hale geldiyseniz,</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;">Doğumgününüzü sabahlara kadar çalışarak geçiriyorsanız,</span></div>
<div style="text-align: justify;">
Yıllık izinden erken dönmek zorunda kalıyorsanız,</div>
<div style="text-align: justify;">
Evinize yatmadan yatmaya uğruyorsanız,</div>
<div style="text-align: justify;">
Arkadaşlarınızla sürekli işten konuşuyorsanız...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Yukarıdakilerin çoğu başıma geliyor benim ve korkarım ki tüm hayatım kariyerim üzerine kurulmuş. Kendime çok acıdım bu yazıyı yazarken. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaZHbK5NzKzbg9FvnEcO0k_x8o8Wk57aSeDS6RIO4qkI2PlPyQ-aWdfj3kZFHhkY_jtso7BSJ3yOrvm5M95E_28X42C64WAundhLwCGVt8iCDKcTIhnt5wOwhB0Tdx9bxN8ivQV9gFmsvp/s1600/bstn372l.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaZHbK5NzKzbg9FvnEcO0k_x8o8Wk57aSeDS6RIO4qkI2PlPyQ-aWdfj3kZFHhkY_jtso7BSJ3yOrvm5M95E_28X42C64WAundhLwCGVt8iCDKcTIhnt5wOwhB0Tdx9bxN8ivQV9gFmsvp/s320/bstn372l.jpg" width="316" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-79249109822042689112012-03-18T22:56:00.000+02:002012-03-18T22:56:24.921+02:00unutmak<div style="text-align: justify;">Eskiden deli bir hafızam vardı; ne yaşadıklarımı unuturdum ne de randevularımı. İşe başladım başlayalı aynı anda birkaç kişiye randevu verip hepsini unutup bambaşka bir plan yaptığım bile oldu, gerçekten abartmıyorum. İşle ilgili şeyleri unutmayayım diye kendimi öyle bir kasıyorum ki işten geri kalan hayatımda çok şeyi unutuyorum. Ve işin kötüsü unuttuğumun da farkına varmıyorum. Mesela tertemiz havayı içime çekerek sokaklarda yürümeyi, canım istediği zaman çekip gidebilmeyi, saçma sapan şeyler düşünmeyi, abuk sabuk şeylere gülmeyi genelde unutuyorum. İş hayatında maskeler altında repliğimi unutmamak adına akıp giden hayatımda beni ben yapan bir sürü şeyin ne olduğunu inanın ben şu an hatırlayamıyorum :(</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMWCi6A0z6sqcAgBfzdKjWrAP0noTfuxQDd3aSSb60Qq0TDjYLOlNzKRelGVPJ1ke9fMGr0WLuIhuUwjlM7c4V8EtqytlrBso7KxmBe-X7ZrfdcDFLiwgn4mwawEe6UAWlXLiOHMs_Zuch/s1600/forgot.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMWCi6A0z6sqcAgBfzdKjWrAP0noTfuxQDd3aSSb60Qq0TDjYLOlNzKRelGVPJ1ke9fMGr0WLuIhuUwjlM7c4V8EtqytlrBso7KxmBe-X7ZrfdcDFLiwgn4mwawEe6UAWlXLiOHMs_Zuch/s320/forgot.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-43255967530263144322012-02-12T17:00:00.000+02:002012-02-12T17:00:45.320+02:00çok yorgunum<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">belki de kurumsal yaşam bana göre değil. neye inat dayanmaya çalıştığımı bilmiyorum. iş çok yoğun, işleri doğru yürütebilmek adına tüm enerjimi yaptığım işlere harcıyorum ve akşam eve döndüğümde inanılmaz yorgun oluyorum. bunun yanı sıra, hayatım iş oldu sanki, sürekli işten bahsediyorum ve hemen hemen her gece rüyamda ertesi gün yapmam gereken işleri görüyorum. bu normal mi, yoksa ben kafayı mı yiyorum, bilmiyorum. sinirlerim genelde çok gergin ve patlamaya hazır bomba gibiyim sokaklarda. sakin kişiliğim manyak bir kişiliğe dönüştü sanırım, endişeliyim.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: left;"><i><span style="background-color: white; color: #676767; font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; line-height: 21px;">"You know I can't sleep, I can't stop my brain</span><br style="background-color: white; color: #676767; font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; color: #676767; font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; line-height: 21px;">You know it's three weeks, I'm going insane</span><br style="background-color: white; color: #676767; font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; color: #676767; font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; line-height: 21px;">You know I'd give you everything I've got</span><br style="background-color: white; color: #676767; font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; color: #676767; font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; line-height: 21px;">for a little peace of mind</span><br style="background-color: white; color: #676767; font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; color: #676767; font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; line-height: 21px;">I'd give you everything I've got for a little peace of mind"</span></i></div><div style="text-align: left;"><i><span style="background-color: white; color: #676767; font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; line-height: 21px;"><br />
</span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/-Tu2eZpA4yo?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><div style="text-align: left;"><i><span style="background-color: white; color: #676767; font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; line-height: 21px;"><br />
</span></i></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-18055973793889820022012-02-05T14:28:00.001+02:002012-02-11T15:08:03.734+02:00ne zaman büyüyeceğim?<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kaç yaşıma geldim hala tam bir yetişkin olamadım. Yetişkin olmak sorumluluk almakla başlar ve sanırım beni en çok zorlayan şeylerden biri sorumluluk almak. İş hayatında mecburen bir sürü şeyin sorumluluğunu alıyorum ve bu sorumlulukları yerine getirebilmek için sürekli tekrarlıyorum kendi kendime: Unutma, bunu yapacaksın, bununla ilgili böyle demiştin, önümüzdeki hafta şununla ilgilenmelisin vs. giden düşünceler sürekli beynimde.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Özel hayatıma gelince sorumluluk almaktan her fırsatta kaçıyorum. Ve bir yetişkin gibi davranmayı başaramıyorum. Mesela birkaç arkadaşıma birden söz veriyorum aynı gün için, sonra yetişemiyorum ve birinden birini ekmem gerekiyor. Evi toplamam, yarının yemeğini yapmam, çamaşırları yıkamam ve ütü yapmam gerekiyor. Ben tabii ki bunların hiçbirini gerçekleştiremiyorum. Üzerimdeki sorumluluk ne kadar artarsa ben o kadar kaçıyorum.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Böyle durumlarda Andy Warhol'u anımsarım hep. Kitabında şöyle bir şey diyordu: "Bir insanın 70 yaşına kadar yaşayacağı varsayılıyorsa, 15 yaşından itibaren olgunlaşmaya çalışmak saçma. 40'ında olgunlaşsam yeter bana."</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Benim de bir an önce olgunlaşmak gibi bir amacım yok ama herkes benden olgun davranışlar bekledikçe bunalıyorum! </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaLjoW4SLhAUDoU6uZFJvL2fq3vBMLmf3RHA2PEqoeA-OyDPSp8smTcuqIjQj_U6C6ijoTGxB67KD5rCZr43S0UmeYMO3r8_eR0065KK1ahOugHxS5vCGbnSFUt9AygYgJDt-4dRry12Wm/s1600/responsibility1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaLjoW4SLhAUDoU6uZFJvL2fq3vBMLmf3RHA2PEqoeA-OyDPSp8smTcuqIjQj_U6C6ijoTGxB67KD5rCZr43S0UmeYMO3r8_eR0065KK1ahOugHxS5vCGbnSFUt9AygYgJDt-4dRry12Wm/s400/responsibility1.png" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-25798672251123165132012-01-30T07:22:00.001+02:002012-01-30T07:24:12.873+02:00Hayatın Anlamı<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hem sabahtan akşama kadar canım çıkana kadar ofiste çalışacağım sonra da çılgın İstanbul trafiği içinde bitap bir şekilde eve varacağım, akşam ne yiyeceğiz derdiyle apar topar yemek hazırlayacağım, saçma sapan dizilerden birine takılacağım ve uykum gelip uyuyacağım ve bana kendimi toparlayacak sadece haftasonu kalmışken anlamlı bir hayat yaşadığımı düşüneceğim. Açıkçası iş çıkışı yapılacak pek bir alternatif de kalmıyor. Arkadaşlarımın çoğu ya spora gidiyor ya sinemaya ya da AVMlere. Havaların soğuk olmasının da etkisi var bunda tabii. Hafta içi dışarı çıkmıyorum genelde aşırı yorgun olduğum için. Çok mu pesimistim bilmiyorum ama ofis çalışanlarının en azından haftaiçi çok da anlamlı bir hayat yaşaması pek mümkün görünmüyor bana. Polyanna'yı oynuyormuşuz gibi hissediyorum, Starbucks'ta kahve içerek, yeni açılan çok popüler bir yerde yemek yiyerek, herkesin konuştuğu o filmi izlemek için sinemaya giderek, indirim başlamış haydi alışverişe, off çok bunaldım gece dışarı çıkayım bari diyerek sistem içinde eriyerek kazandığımız paraları yine sistemin sağlığı için harcıyoruz. Ve anlamlı bir hayat yaşadığımızı düşünüyoruz. Bilmiyorum hayatın anlamını böyle şeylerde bulmasak zaten kurumsal yaşama devam etmemiz mümkün olmazdı :)</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7N2mh8pi3R8KWWe5L8UEdwA9zRQYMvZWqpIgZkaJqpx6QLnsvCi6VrUtoi1ZFoMctO8WZsTJv1PGk2BiT1BdJMmnA4TMHlzQ7Ja6xSyRMz_3Dd6kaCkQDHj8lu_okA5P0AolH92zxUUYh/s1600/carrots.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7N2mh8pi3R8KWWe5L8UEdwA9zRQYMvZWqpIgZkaJqpx6QLnsvCi6VrUtoi1ZFoMctO8WZsTJv1PGk2BiT1BdJMmnA4TMHlzQ7Ja6xSyRMz_3Dd6kaCkQDHj8lu_okA5P0AolH92zxUUYh/s320/carrots.jpg" width="316" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-55142283266620175172012-01-24T21:45:00.000+02:002012-01-24T21:45:33.263+02:00patrondan nefret ediyorum!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFisCnImEV-kaCIIQCdFhv7bTvI8XZge62m94tJ1jApzIbpBcFaHTEekFP5A4mXe7FEteyzq-wT0InfrihHi9KBAXOhWoCHJHUl_BVBrjcmxV-zaD4a8CPspOBjA_Jrpofkglq61Hd6TOk/s1600/images+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFisCnImEV-kaCIIQCdFhv7bTvI8XZge62m94tJ1jApzIbpBcFaHTEekFP5A4mXe7FEteyzq-wT0InfrihHi9KBAXOhWoCHJHUl_BVBrjcmxV-zaD4a8CPspOBjA_Jrpofkglq61Hd6TOk/s200/images+%25281%2529.jpg" width="185" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Aslında sürekli patronlardan şikayetçi bir profil çizmek istemiyorum ama sanırım benim şansıma çalıştığım insanlar hep arıza oldu, çok az kişiyi gerçekten örnek alabildim kendime, diğerleri de bana ileride nasıl bir yönetici olmayacağımı öğrettiler, eh bu da bir kar sayılır belki de.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Proje bazlı çalıştığım için sürekli başka kişilerle beraber çalıştım, çalışmaya da devam ediyorum. Bir süredir beraber çalıştığım insan ise beni delirtmek yönünde ciddi çaba harcıyor. Neyse ki önümüzdeki günlerde (umarım!) şu an üzerinde çalışıyor olduğumuz proje tamamlanacak ve ben de bir daha bu kişiyle iş üretmeye çalışmayacağım.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Projeye ikimiz de aynı zamanda atandık ancak bu insan hiçbir şey öğrenmeye meraklı olmadığı gibi tüm işi bana yaptırma çabası içinde oldu her zaman. Ve işin daha da ironik tarafı hiçbir şey bilmediğinin farkında olmaması ve sürekli beni bir şey bilmemekle suçlaması. Öncelerde bu duruma çok içerliyordum, üzülüyordum, hatta ofiste sinirimden ağladığım bile oldu. Şimdi ise çok tuhaf birine dönüştüm. Bana bir şey soruyor, kibarca anlatıyorum, tabii ki anlamıyor en az 10 kez daha soruyor, ben çileden çıkıyorum sonra bana otorite taslamaya çalışıyor. Hiç kimse kusura bakmasın ama karakteri olmayan bir insan hangi mevkide olursa olsun ben ona saygı duyamam.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sinirlerim gerçekten çok geriliyor ve bu insanın içinde herhangi bir şekilde iyi niyet taşıdığına zerre kadar inanmıyorum!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSFN0ra3ZpvJB7CxMerA-Rvgeonl-jp8BeHGVHRCHJCnw3Tu2Y0Qo_LceXbFcG7f7lXCbZhfnrjUh4zjTg-NFsguqBhhey3mGxpaCWvZb6x7SyRs-QMvRJM97aF7hHGLKQWRRoThn0RMh6/s1600/horrible-bosses-warner-pstr02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSFN0ra3ZpvJB7CxMerA-Rvgeonl-jp8BeHGVHRCHJCnw3Tu2Y0Qo_LceXbFcG7f7lXCbZhfnrjUh4zjTg-NFsguqBhhey3mGxpaCWvZb6x7SyRs-QMvRJM97aF7hHGLKQWRRoThn0RMh6/s320/horrible-bosses-warner-pstr02.jpg" width="219" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-65533649908452014072012-01-22T22:17:00.000+02:002012-01-22T22:22:38.690+02:00iş arkadaşından yakın arkadaş olur mu?<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İş arkadaşı korkutucudur ilk başta, görünürde çok samimidir sizinle ama her iki taraf da her an gelecek kazığa hazırlıklı olmak zorundadır bu nedenle de samimi görüntünün altında yapay tavırlar vardır.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kendi açımdan baktığımda şu an görüştüğüm samimi arkadaşlarımın çoğu işyerinden arkadaşlarım. Aynı ekipte beraber çalıştığım bir arkadaşım var mesela, iş dışında da sürekli görüşürüz. Ya da başka departmanlardan arkadaşlarım var, beraber çalışmıyoruz ama beraber dışarı çıkarız, aynı evde kalırız hatta tatile bile beraber gittiğim kişiler oldu. Bu konuda kendimi gerçekten şanslı hissediyorum, çünkü hem keyifli zaman geçiriyorum arkadaşlarımla hem de işyerinde canımı sıkan bir şey olduğunda beni çok iyi anlayabiliyorlar, açıkçası hayatım onlar olmadan anlamsız olurdu.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Yine de arkadaş seçiminde hata yapabiliyorum tabii ki. Geçenlerde bir arkadaşıma işte olan bitenlerle ilgili dert yanıyordum ve bana bir işveren gözüyle yaklaştığına şahit oldum. Adeta şikayet ettiğim patronlar gibi konuşuyordu ve bu sahte yüzünü görünce çok şaşırdım. Bana tuhaf gelen şu; bu konuşmayı patronla da yapsam aynı şeyi söylerdi o zaman bu kişi benim yakın arkadaşım değil, sadece iş arkadaşım. Yıllardır maskeleri takıp dolaşamadığım için bir türlü işte başka normalde başka olan insanlardan koşarak kaçıyorum artık! Çünkü hangi yüzlerinin gerçek olduğunu anlayamıyorum.</span></div><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6wD-w0g2DRTTrAmJ8KC0JkVdAEKd5cz_8V7bDlhYCJvWjHrD-Cl6jrxmp7VHFcFp5XfAf-qYlWO9MT4rrdJwx9MJY1pH8QjecxiHoisnr7HhEXom9_nH5Rs32BbLT5yA-caA52Jf7jQ_p/s1600/sponge.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6wD-w0g2DRTTrAmJ8KC0JkVdAEKd5cz_8V7bDlhYCJvWjHrD-Cl6jrxmp7VHFcFp5XfAf-qYlWO9MT4rrdJwx9MJY1pH8QjecxiHoisnr7HhEXom9_nH5Rs32BbLT5yA-caA52Jf7jQ_p/s320/sponge.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-27351041430712961092012-01-15T12:13:00.000+02:002012-01-15T22:45:58.842+02:00en güzel günler geride kaldı!<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Üniversitemin son senesinde, en güzel günlerimin biteceğinin bilinciyle hareket ettim, bol bol gezdim, doğru düzgün ders çalışmadım ve canım ne istiyorsa yaptım bol bol zamanım varken. Şimdi geriye döndüğümde: "İyi ki öyle yapmışım!" diyorum. Çünkü artık çalışıyorum, evet param var ama artık özgür değilim, bir ofise bağımlı yaşıyorum :(</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1FMrZjNpchbDuRLeZJFpTKWKNRy4QyATroqFunOR1Sva0gmyGrgY3YLE1w08f56QzlVeFi2HQtNOw0-iaQEjF3JMBvSX0F-dJO3sf7IL8oQSHCxa2Qi09uMm0_285z0153J0havcCPSr7/s1600/cong.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="277" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1FMrZjNpchbDuRLeZJFpTKWKNRy4QyATroqFunOR1Sva0gmyGrgY3YLE1w08f56QzlVeFi2HQtNOw0-iaQEjF3JMBvSX0F-dJO3sf7IL8oQSHCxa2Qi09uMm0_285z0153J0havcCPSr7/s320/cong.JPG" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-82761325585737668072012-01-12T13:15:00.000+02:002012-01-12T13:15:12.021+02:00Sıkıldım<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Beynime sürekli ihtiyacım olmayan ve de olmayacak bilgileri yüklemekten sıkıldım.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İnsanların genelde birbirine benzemesinden ve farklı insanlarla benzer muhabbetleri yapmaktan sıkıldım.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Her sabah erkenden uyanmaktan ve kahvaltıda tost ya da sandviç yemekten sıkıldım.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Her sabah en büyük dileğimin serviste uyuyabilmek olmasından sıkıldım.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Her gün aynı rutin içinde işe gidip gelmekten sıkıldım.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">İnsanların bende dalga geçecek enerjiyi bile uyandıramayacak derecede salak olmasından sıkıldım.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sevdiklerime yeterince vakit ayıramamaktan sıkıldım.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hep bir şeyler yapmam gerekirken sürekli ertelemekten sıkıldım.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4w2OZLiGIsX4vXyxYiaec0uLiA04Mgt2Sta0nzkmf333_9ITssbwTkYVffM0VD5MnKlm2dH4WDMZs-BLN8qkm26mKsbm1Y816kKsTjQRs_G5VfFjEz6MyX3JPQUtnLP8ZV5vEiV0nwkhH/s1600/bored.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4w2OZLiGIsX4vXyxYiaec0uLiA04Mgt2Sta0nzkmf333_9ITssbwTkYVffM0VD5MnKlm2dH4WDMZs-BLN8qkm26mKsbm1Y816kKsTjQRs_G5VfFjEz6MyX3JPQUtnLP8ZV5vEiV0nwkhH/s1600/bored.jpg" /></a></div><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-10501901087574518442011-12-04T23:32:00.001+02:002011-12-04T23:32:50.886+02:00kurumsal tostçu<div style="font-family: Verdana, sans-serif;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCale_aXKQL0UobMgLdAKOOqrGuB7xDOVi1AWUCIkg0XRvJPM_f1qPGrMh1UOj7MXCf51rsfc8LVFkq_Qh9u4EztIPuS7-gh8SNGNb0tkLrWPSBriBTv-khav3-uTJrIHcsYfdZTvKv0d9/s1600/toast-clock-1-6648.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCale_aXKQL0UobMgLdAKOOqrGuB7xDOVi1AWUCIkg0XRvJPM_f1qPGrMh1UOj7MXCf51rsfc8LVFkq_Qh9u4EztIPuS7-gh8SNGNb0tkLrWPSBriBTv-khav3-uTJrIHcsYfdZTvKv0d9/s320/toast-clock-1-6648.jpg" width="320px" /></a></div>işe servisle gidip geldiğim için sabahları mesai saatinden önce işyerinde oluyorum. genelde arkadaşlarımla tostçuda oturur mesai başlangıcına kadar kahvaltı ederiz.mesaı saati geldiğinde de üzgün suratlarla ofise doğru yol alırız, kahvaltının en tatlı anında:(<br />
her sabah tost yediğim için artık tostçu beni görür görmez tostumu hazırlıyor. geçen sabah dedi ki </div><div style="font-family: Verdana, sans-serif;">-biber de koydum tostunuza</div><div style="font-family: Verdana, sans-serif;">-hayırdır ne alaka?</div><div style="font-family: Verdana, sans-serif;">-çeşit olsun dedim.</div><div style="font-family: Verdana, sans-serif;">-iyi de niye kendi kendine inisiyatif alıyorsun, ben biber sevmem ki tostta?</div><div style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</div><div style="font-family: Verdana, sans-serif;">neyse ertesi gün tekrar hazırladı tostu, yine biber koymuş, artık tartışmadım.</div><div style="font-family: Verdana, sans-serif;">arkadaşımla da bize ne kadar az inisiyatif verildiğinden,önemli kararlara dahil edilmediğimizden bahsediyorduk. dedik tostçu bile almış inisiyatifi eline, biz hala dolanıyoruz kurumsal kurumsal.<br />
sevgili tostçu, sen eline aldığın inisiyatifle yarın tostumu aşağıdaki gibi hazırlarsan hiç şaşırmam!!!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4WXw1668tRTYTRjGaa3hJ4IwJFViI1U_Dy_7AgF2mbzaekZVZX9hZ4tF8iMD_sFJCenHH0wVC8hPCmYNYRODKi3rGd3hvqz8cEjB0Tt-_GnyT16CPFTmC-0ZqefLqeXhZk6IszbsJmAph/s1600/dark-vader-toast.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4WXw1668tRTYTRjGaa3hJ4IwJFViI1U_Dy_7AgF2mbzaekZVZX9hZ4tF8iMD_sFJCenHH0wVC8hPCmYNYRODKi3rGd3hvqz8cEjB0Tt-_GnyT16CPFTmC-0ZqefLqeXhZk6IszbsJmAph/s400/dark-vader-toast.jpeg" width="400px" /></a></div><div><br />
</div></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-62865049573181453072011-11-26T13:03:00.000+02:002011-11-26T13:03:11.261+02:00Ofiste entelliğin reçetesi<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ofis hayatı hemen hemen herkesin benzer bir şekilde yaşadığı bir hayattır. İşle ilgili sıkıntılar olur, anlaşılamayan insanlar olur, illa sevdiğin birileri vardır, arada iki geyik yapar gülersin, herkes gülüyor diye gülersin, herkes çalışıyor diye çalışırsın, vs. Gelmeye çalıştığım nokta benzer hayatlar yaşıyoruz arkadaş ve ofis sınırlarında kimsenin kimseden yok aslında bir farkı.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sürekli farklılık peşinde olan insanların reçetesini çözdüm. "Ofis çalışanıyım ama dışarıda da bir hayatım var ve bu hayatı insanların gözüne gözüne sokmazsam dışarıdaki hayatımın da bir anlamı yok arkadaş" şeklinde ortalıkta gezinen insanlardan bunaldım! Gidilen sergiler, okunan kitaplar, sanat dolu konserler, popüler marjinal filmler, İstanbul'un tadını çıkarmalar şeklinde sosyal medya aracılığıyla takip edebileceğiniz aktivitelerle entel olmak artık çok kolay. Bunun için yapılması gereken:</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">1) Şehirdeki sergi, müze, söyleşi, workshoplar asla kaçırılmayacak.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">2) Film festivalleri takip edilecek, en popüler film kesinlikle beğenilecek, hakkındaki yorumlar ezberlenecek. Tim Burton ve Woody Allen illa ki sevilecek.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">3) Etnik müzik yapan dünyaca ünlü sanatçıların konserlerine gidilecek.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">4) Gündemde olan marjinal kitaplar takip edilecek, farklı şeyler okumayı severim mesajı yayılacak buram buram.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">5) İstanbul'da tarihi mekanlar gezilecek, eski İstanbul özlenecek.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">6) Trendy mekanlara illa ki gidilecek, görülecek, hakkında konuşulacak.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">7) Street fashion takip edilecek, moda blogları okunacak.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tüm bu etkinlikler gerçekleştirilirken 4sq de check in yapılacak, twitter da yorumda bulunulacak ve varsa blogda paylaşılacak. Entellerin dünyasına hoşgeldiniz :)</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcmpqj92Rh9-VpUtNxNZ4iM3dWWcUOLhPPa00ZLAiyMgMmH0Y7sTTFQR1H_2VZDqK1mr6Lj1K5nCdH9LLb_ApChY9jZ6tB5zpuFzP-3guKxjrIykzePDHqJgH7YD7YLtsFAigJM4e3IfdE/s1600/hardcore.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcmpqj92Rh9-VpUtNxNZ4iM3dWWcUOLhPPa00ZLAiyMgMmH0Y7sTTFQR1H_2VZDqK1mr6Lj1K5nCdH9LLb_ApChY9jZ6tB5zpuFzP-3guKxjrIykzePDHqJgH7YD7YLtsFAigJM4e3IfdE/s320/hardcore.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-46774558262951822882011-11-25T23:14:00.001+02:002011-11-25T23:24:29.038+02:0015 dakika yeter<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">İşe gitmenin en zor taraflarından biri sürekli bakımlı ve hoş görünmek zorunda olmak. Sabah kalktığımda bir mucize gerek diyorum insan içine çıkabilmem için; duş, makyaj, kıyafet, saç derken gerçekten inanılmaz bir değişim geçiriyorum. 15 dakikada bambaşka birine dönüşmek mucizenin ta kendisi! Ruhumu da 15 dakikada iş hayatına adapte edebilme yeteneğim olsaydı hayat daha kolay olabilirdi benim için!</span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXPdabb1r-NFJTwoaomdZ5M0L7a4hiW-_ZCAvTSvViArNavDIEq8rxQYYjL-ETbFRrOzbgpmp18A58Jx0bO8u4YAOTPNjNjbWqXnlsNp3eKgWe6Z-QCznmAl0r5O_bUre0kSwHztgYu51S/s640/blogger-image--1138036007.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="203" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXPdabb1r-NFJTwoaomdZ5M0L7a4hiW-_ZCAvTSvViArNavDIEq8rxQYYjL-ETbFRrOzbgpmp18A58Jx0bO8u4YAOTPNjNjbWqXnlsNp3eKgWe6Z-QCznmAl0r5O_bUre0kSwHztgYu51S/s400/blogger-image--1138036007.jpg" width="400" /></a></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-71572751336402512002011-11-04T22:36:00.000+02:002011-11-04T22:43:38.680+02:00kaçış<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sabah oluyor hava daha aydınlanmadan uyanıyorum. Alelacele giyinip koşar adımlarla servise yetişmeye çalışıyorum. Servisi kaçırmanın bedeli ağır, güne aksiyonla başlamamak adına saatlere uymak zorundayım. Servis işyerine bırakıyor, acele bir kahvaltı ve doğru iş başı. Öğle arasında da binadan çıkamıyorum, bir bakıyorum hava kararmış. Bütün gün plaza havası solumuşum ve ne güneşin doğuşunu ne de batışını görebilmişim. Ofis hayatı dediğin bir nevi hapis hayatı işte.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bir şekilde kaçıp kurtulmam gerekiyor ofis hayatından, yıllar geçti hala adapte olamıyorum, büyük sıkıntı var bende. Aklıma uçuk fikirler geliyor işi bıraksam neler yapabilirim acaba diye, güzel fikirler de üretiyorum ama bir türlü akisyon alamıyorum. Etraflı bir kaçış planı oluşturmalı ve uygulamalıyım, henüz çok geç olmadan.</span> <br />
<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe5TEMLxtLioYZYa4maCap6Uql09F-v5oEBd1OjOlbqF-Jkn2M4lZ4nhdnL2vVuzBfBdnGeyeyPyn_jvst7CfEGo7uQraRL9rIEQ0nSnRSZfSpP8eJ45OfpcdxdakiL4qpUQkMzKzPu-hG/s1600/escape.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe5TEMLxtLioYZYa4maCap6Uql09F-v5oEBd1OjOlbqF-Jkn2M4lZ4nhdnL2vVuzBfBdnGeyeyPyn_jvst7CfEGo7uQraRL9rIEQ0nSnRSZfSpP8eJ45OfpcdxdakiL4qpUQkMzKzPu-hG/s400/escape.png" width="400" /></a></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-70390655863853043782011-10-11T11:36:00.000+03:002012-01-24T21:28:22.117+02:00hasta ettin beni kurumsal yaşam!<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtYqtfxJIVz8GJM0R7gOEBAnRYcLxVUnpeU00yiNL7YxujntlR_t8PWqyL1aiOmRnFtgr0SdzjarOyd7MaVeJveV1oJgLvKgOVYase9zEZxasb_IS_CXEGipAIfvKgygaRLyuuqVo6hIuH/s1600/illness.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtYqtfxJIVz8GJM0R7gOEBAnRYcLxVUnpeU00yiNL7YxujntlR_t8PWqyL1aiOmRnFtgr0SdzjarOyd7MaVeJveV1oJgLvKgOVYase9zEZxasb_IS_CXEGipAIfvKgygaRLyuuqVo6hIuH/s1600/illness.JPG" /></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Son birkaç gündür patronlarımın bana yaşattıkları bağışıklık sistemimi zayıflattı ve hastayım şu an. Ne zaman moralim bozulsa hastalıklara daha yatkın oluyorum zaten. Diyorum ki kendime takma bu kadar, işi işte bırak ve geç. Öğrenemiyorum bir türlü profesyonel olmayı, katı kalpli durmayı ve kendimi dış etkenlerden korumayı. İçine ata ata böyle hasta olursun işte, ben de hakettim bunu. eminim sevgili patronum çok endişelenmişsindir benim için, hala aranmadığıma göre işler yolunda galiba!</span></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-26050386524958685392011-10-11T11:26:00.001+03:002011-10-11T11:26:49.928+03:00bütün derdim mükemmel olmak, gerisi sadece takıntı!<div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgclTfd85MM8WKzvharc7nr4mCf8BcL5CVJ6xtHXFzLisW-Bw5BCkloR9Xrqr8ZlrL_0lwaUQlQXEPJStHSLopxWwWAMR-gVd2ICKj0qXYmoSk7N1_MM07dAcJ4_HJN5N5L1FXp9_NRx2eD/s1600/Burns+Excellent.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgclTfd85MM8WKzvharc7nr4mCf8BcL5CVJ6xtHXFzLisW-Bw5BCkloR9Xrqr8ZlrL_0lwaUQlQXEPJStHSLopxWwWAMR-gVd2ICKj0qXYmoSk7N1_MM07dAcJ4_HJN5N5L1FXp9_NRx2eD/s320/Burns+Excellent.jpg" width="234" /></a>işe başlayana kadar kendi halinde bir insandım, hayatı olduğu gibi yaşayan, küçük sorunları dert etmeyen, hatta sorunlarımı eğlenceli bir şekilde ele alan sonrasında da önüme bakan geçen bir insandım. işe başladım başlayalı ufak tefek her şey sorun olmaya, gözümde büyüyüp çözümlenemez hale gelmeye başladı. nedeni ise en ufak hatanın bedelinin ağır olması. bir de her şeyi mükemmel yapmaya çalıştıkça daha çok hata yaptığımı fark ettim. çünkü zihnim hata yapmamaya odaklanıyor bu sefer de panikten saçma sapan hatalar yapıyorum. iş hayatında mükemmel olmaya çalışırken kendi hayatımda çuvallıyorum.garip takıntılar edinmeye başladım, garip kontrol noktaları oluşturmaya başladım yaptığım işlerde ve en vahimi de özel hayatımda da bu kontrol noktalarına bağımlı olmaya başlamam. kurumsal yaşamda ne kadar mükemmel iş çıkarsanız da en ufak bir hata bütün işi gölgeleyebilir. bu da yerli yersiz takıntıları getiriyor beraberinde.</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">yöneticim benden mükemmel iş beklemeye ve varabilecek son noktaya şirketler performans demeye devam ettikçe tüm bu takıntılar da beraberinde gelecek gibi görünüyor, çok şaşırmamam gerek. takıntılar hayatımın bir parçası oldu ve geri kalan her şey takıntılarıma göre şekilleniyor. neden peki? sadece sistem içinde mükemmel olabilmek için!! </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">çok zor ama takıntıların hayatı ele geçirmesine izin vermemek gerek!!</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxxVmTaQfibkDB8ONgpFp9NNBZPDSVM43dK8i_ovxkYer740MdKeUMjgWro6zPf6N7GmToBc3_qXYTbsNuAf1YTlEp2l8RtkOJq6jppb8ch7nYu7A4r0uztU3iTK7k-jdhjq6pMa0wppez/s1600/lg_obsession_is_not_a_hobby.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxxVmTaQfibkDB8ONgpFp9NNBZPDSVM43dK8i_ovxkYer740MdKeUMjgWro6zPf6N7GmToBc3_qXYTbsNuAf1YTlEp2l8RtkOJq6jppb8ch7nYu7A4r0uztU3iTK7k-jdhjq6pMa0wppez/s320/lg_obsession_is_not_a_hobby.jpg" width="320" /></a></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-37062943467786799022011-09-24T12:33:00.001+03:002011-09-24T12:33:51.705+03:00iş dünyası dış dünyaya karşı<div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">iş hayatına adapte olmuş olmak demek vaktin çoğunu işe ayırmakla başlar. sonrasında çevrenizdeki arkadaşlarınız da iş hayatından oluşur hatta bir adım öteye giderseniz sevgiliniz, eşiniz de iş çevresinden biri olur ki zamanın çoğunu iş ve türevleriyle geçiren kişiler için bu kaçınılmaz bir noktadır. yavaş yavaş bir kültüre alışırsınız ve çevrenizi de adapte olmuş olduğunuz kültüre en yakın kişilerden oluşturmanız kadar doğal bir şey olamaz. iş dışında da işten konuşursunuz, birilerini çekiştirirsiniz, yaptığınız geyikler bile işin etrafında döner. iş arkadaşlarınızla iş dışında da görüştüğünüzde çok keyif alırsınız çünkü ortak bir dil konuşmaya başladığınızı fark edersiniz, tekrardan başkalarına kendinizi, işinizi, hayatınızı anlatma zahmetine girmezsiniz.zamanla farkında olmadan iyice herkes birbirine benzemeye başlar ve en vahimi de kişileri birbirlerinden ayırt edici özelliklerin azalması ile kurumsal kültüre ayak uydurucam derken asimile olmuş insan topluluklarıdır.</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKpRlUtcbPL1zGQDuAJU6P1qf6oU7ejXbjxM1k7GiERvyefMRUXSP96g72T_WuSQ-B2DEC9RhdR3pi7qiUNVYzzKwU8IMnR5Wxr3wPtgPhH1XuYAeCSlvt6u3w32l6BPbR0pikHKbwt0TP/s1600/285352438_7fa6324a23.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="196px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKpRlUtcbPL1zGQDuAJU6P1qf6oU7ejXbjxM1k7GiERvyefMRUXSP96g72T_WuSQ-B2DEC9RhdR3pi7qiUNVYzzKwU8IMnR5Wxr3wPtgPhH1XuYAeCSlvt6u3w32l6BPbR0pikHKbwt0TP/s400/285352438_7fa6324a23.jpg" width="400px" /></a></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">tüm hayatı iş ile doldurmak en kolay yol, gerçekten. etrafa kendini kapatmak ve tamamen işe odaklanıp iş çevresiyle takılmak kısa vadede 'oh ne rahat böyle hayat', orta vadede 'noluyor acaba?', uzun vadede ise 'ben ne yapmışım ya?' dedirtir, aman dikkat!!</span><br />
<br />
</div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-81861515354185412012011-09-05T23:04:00.000+03:002011-09-05T23:04:30.352+03:00gidişat böyle<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTQ5O7vbA28_WfvwzmCXOdaOwN33NLN4fqjHargvGN8MWD6liBDHPlutVcI4HJVynCY5p6Rj842Q9W3QSIbP8w9FZNUbWBYBbgbKd7-jW7nijaYHKeYyM5SG8K9ytRzWQqbbvz3HdVQhnO/s1600/i_hate_my_job.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">Ilk başta isyan oluyor, ne yapıyorum ben oluyor blabla bir ton şey konuşuluyor. Dünyanın en anlamsız işini yaptığını düşünüp duruyorsun mesela. İş değiştirmenin yolları aranıyor, farklı bir sektöre geçip ben de hayalimdeki işi yapabilir miyim deniyor. Hobisini işe çevirmiş örnekler gözümüze gözümüze sokuluyor, bir gaz kurslara gidiliyor, içindeki sanatçıyı keşfetme çabasına giriliyor. Ofis hayatında yaratıcılıktan o kadar uzakta yaşıyoruz ki azıcık değişik bir düşünceyi yaratıcılık olarak algılıyoruz yaratıcılık için öncelikle temiz bir zihne ihtiyacımız olduğunu gözardı ederek. </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">Zamanla kabullenme geliyor fena para almıyorum, tatilde iyi yerlere gidiyorum, dışarıdaki hayatımı finanse etmek için çalışıyorum deniyor. İş hayatı fena gelmemeye başlıyor, arkadaşlarım var bir iki muhabbetin belini kırıyoruz, ortam iyi, işe de alıştımlar geliyor arkasından.</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">Epey bir zaman geçtikten sonra ise insan elinde bir şey kalmadığını fark ediyor. Hem benden kötü şartlarda çalışanlar var deniyor, haline şükrediliyor. O hararetli coşkulu tatrışmalar yerini kabullenmişliğe bırakmış, sakinleşilmiş bir nebze. Kredi taksitlerinin nasıl ödeneceği, çocukların hangi okula yazdırılacağı konuşulmaya başlanmış.Geçmişe yönelik pişmanlıklar ve keşke bugünkü aklım olsaydılar gelir arkasından. İşten nefret eder ve herkese işinin ne kadar saçma olduğunu anlatır eğlenirsin.</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">Artık hayatı değiştirebilmenin heyecanı kaybolduğunda, işte o zaman anlamsızlaşır her şey. Yapacak bir şey yok cesaretin kadar harekete geçersin, cesaretin yoksa sistem içinde eriyip gidersin. Benzemeye korktuğun diğerleri gibi yaşar, onlar gibi düşünür ve onlar gibi davranırsın. Aynı yolları yürüyünce ne olacak zannediyorsun ki?</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTQ5O7vbA28_WfvwzmCXOdaOwN33NLN4fqjHargvGN8MWD6liBDHPlutVcI4HJVynCY5p6Rj842Q9W3QSIbP8w9FZNUbWBYBbgbKd7-jW7nijaYHKeYyM5SG8K9ytRzWQqbbvz3HdVQhnO/s1600/i_hate_my_job.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTQ5O7vbA28_WfvwzmCXOdaOwN33NLN4fqjHargvGN8MWD6liBDHPlutVcI4HJVynCY5p6Rj842Q9W3QSIbP8w9FZNUbWBYBbgbKd7-jW7nijaYHKeYyM5SG8K9ytRzWQqbbvz3HdVQhnO/s1600/i_hate_my_job.gif" /></a></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><br />
<div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-29921274381077637662011-08-28T12:24:00.000+03:002012-01-24T21:30:19.135+02:00çalışıyorMUŞ GİBİ yapmak<div style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ofiste bir yandan işleri halletmeye çalışırken bir yandan da ekibimi gözlemliyorum. Bizim ekip gayet ilginç. Ben ekibe yeni katıldığım için işleri öğrenmeye çalışıyorum, ekip arkadaşım bu konuda bana gerçekten çok yardımcı oluyor. Bizim patronlar ise ayrı birer yazı konusu, onları daha sonra anlatacağım. </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;">Fark ettim ki aslında hiç çalışmayıp çalışıyormuş gibi yaparak iş çıkarıyormuş gibi görünmek gayet mümkün, ne kadar iş olsa da fark etmez, işleri yapacak birileri nasıl olsa bulunur.</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;">Gözlemlere dayanarak işten kaytarırıken çalışıyormuş gibi görünmenin püf noktalarını anlatayım:</div><ol style="font-family: Verdana,sans-serif;"><li> Ekranınızda outlook ya da excel/word muhakkak açık olsun.</li>
<li>ALT+SEKME tuşu ekranlar arası kolay geçiş yapmanızı sağlar. Bir de yşneticiniz yanınıza yaklaştığında DESKTOP tuşuna basın. </li>
<li>Önünüzde bilgisayar açıkken android/blackberry/iphone ununuzu klavyenin yanına yerleştirin ve ister oyun oynayın, ister kitap okuyun, ister rahat rahat internette takılın, tercih size kalmış. </li>
<li>Masanız daüınık olsun, hatta insanların dikkatini çeksin bu ve sürekli dile getirilsin. Dağınıklık derken işle ilgili dokümanlardan bahsediyorum, kişisel eşyalarınızdan değil.</li>
<li>Bir yere gitmeniz gerekirken hızlı adımlarla yürüyün, elinizle işle ilgili dokümanlar olursa daha iyi olur.</li>
<li>Birileri işle ilgili bir şey isterse sizden talebi yerine getirmeyin, bahane olarak da çok meşgul olduğunuzu ilk fırsatta bakacağınızı söyleyin.</li>
</ol><div style="font-family: Verdana,sans-serif;">Unutmayın, siz kendinizi ne kadar meşgul gösterirseniz insanlar da sizin o denli çalıştığınızı düşünecek, hiç çalışmassanız bile. Benim durumuma gelirsek, işlerim aşırı yoğun, bu tarz numaralarla kaybedecek vaktim yok!!Çalışıyormuş gibi yapanların masasına çaktırmadan aşağıdaki görseli bırakabilirsiniz, eğlenceli olabilir:))))</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgno5WPcYcEOHzuDIRVzy3X_3Q_5DBT-3dOx4PvqtQPCHX6Nc6WqajBSiGJdFAbF-Mt_wfOzitHUtZSldqRWx71XSX81E5EoaAx3nX5D1Vwu7INp94oQsfsT3yu17d5UEIbAVB-9mo0UmPE/s1600/pretend+work.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgno5WPcYcEOHzuDIRVzy3X_3Q_5DBT-3dOx4PvqtQPCHX6Nc6WqajBSiGJdFAbF-Mt_wfOzitHUtZSldqRWx71XSX81E5EoaAx3nX5D1Vwu7INp94oQsfsT3yu17d5UEIbAVB-9mo0UmPE/s1600/pretend+work.jpg" /></a></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />
</div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />
</div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-12406351613863089532011-07-18T23:03:00.000+03:002011-07-18T23:04:25.504+03:00tatil bitti:/<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">izinden döndüm, acayip gevşemiş durumdayım. bu şehirden ne zaman uzaklaşsam kendime o kadar yaklaşıyorum. yıllık izinler o kadar kısıtlı ki ordan oraya koşturarak daha bir yoruluyorum fiziksel olarak ama aynı zamanda ruhen dinlenmiş oluyorum. ofiste çalışırken bedenen hiç yormuyoruz kendimizi ama ruhen her geçen gün biraz daha yıpranıyoruz, bunu fark ediyorum ne zaman izne çıksam. o yüzden ne zaman izinden dönsem ağır depresyona giriyorum hep bir dahaki tatilin hayallerini kuruyorum!! ve tabii harcadığım paralar da cabası, 2 aylık maaşımı 2 haftada afiyetle yedim, sadece tatil için çalıştığımı bir kez daha anladım:(((</span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp_fjg_bwU4ajpjIIBIsOkVdwFCLVBPZ4wJwSfWzL1crlaf2afCaaoPUhCoHQkr0apPbGtEZKuav2bdW0zX3Mt8zqc2Sb1qaOt7tJoINlYYlKMqg04CM-ThPvH6THj_tAQjR1LpDzI9T70/s1600/vacation.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp_fjg_bwU4ajpjIIBIsOkVdwFCLVBPZ4wJwSfWzL1crlaf2afCaaoPUhCoHQkr0apPbGtEZKuav2bdW0zX3Mt8zqc2Sb1qaOt7tJoINlYYlKMqg04CM-ThPvH6THj_tAQjR1LpDzI9T70/s400/vacation.jpg" width="400" /></a></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-30730587105678803812011-06-25T00:02:00.000+03:002011-06-25T00:02:12.946+03:00yillik izin geldi catti<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCX2-OmFLfqP0YbrtujoybV-rdOF2XZ42DmxfVxFxz6BPb8GmBTs4NeqxwwNNZ0ElQXdyHExbRxIzrc0V726I6hZ_No31xaVS04Up9qXOvfSxtPNQCCdH_frO1smeC9EkVbtWZSycnN0fh/s1600/annualleave.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="157" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCX2-OmFLfqP0YbrtujoybV-rdOF2XZ42DmxfVxFxz6BPb8GmBTs4NeqxwwNNZ0ElQXdyHExbRxIzrc0V726I6hZ_No31xaVS04Up9qXOvfSxtPNQCCdH_frO1smeC9EkVbtWZSycnN0fh/s320/annualleave.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">bütün yıl boyunca yıllık izin hayaliyle çalıştım durdum. ve iki hafta boyunca yıllık izinde olucam, bir süre ara veriyorum yazılarıma! merak etmeyin yıllık iznimi 5yıldızlı tatil köylerinde ya da çalışanlara yönelik hazırlanmış avantajlı tur paketleriyle geçirmeyeceğim. zaten henüz izinde ne yapacağımı da planlamadım, biletleri aldık ve gidiyoruz bir yerlere. bu aralar tatil heyecanıyla geçici bir mutluluk yaşıyorum, dönüşte ağır sendromlar yaşamaktan korkuyorum. İki hafta boyunca özgürüm oh yeah:))))))</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-62460950831478763422011-06-22T00:57:00.000+03:002011-06-22T22:14:47.811+03:00ofis dışındayım<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibw9OJ6fGqB6UAPiM8yuo4u5S_ayR8nN6Xu6blHYlFQ_hupfqrV4ZcbckZVdmtKetZCZKEB55KUMt86aYySEMrqMOLsZ_bKeo2veAoI_6XQYm0TKT0HScyc88H6wq6XOHIJMPP2FRFzvsV/s1600/out_of_office_auto_reply_by_theinkpages-d3bbb9a.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibw9OJ6fGqB6UAPiM8yuo4u5S_ayR8nN6Xu6blHYlFQ_hupfqrV4ZcbckZVdmtKetZCZKEB55KUMt86aYySEMrqMOLsZ_bKeo2veAoI_6XQYm0TKT0HScyc88H6wq6XOHIJMPP2FRFzvsV/s400/out_of_office_auto_reply_by_theinkpages-d3bbb9a.jpg" width="281" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">''Şu anda her ne kadar ekran karşısında oturuyor ve bana iletmiş olduğunuz epostayı görüyor olsam da içimden okumak gelmiyor. Hatta kazara okusam da konu üzerinde herhangi bir işlem yapasım yok. Hatta ve hatta durumun aciliyeti beni zerre ilgilendirmiyor. </span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Anlayacağınız üzere kendimde değilim ya da hiç bu kadar kendimde olmamıştım.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Size hemen yanıt vermeyeceğim, hatta belki de hiç yanıt vermem, bilemiyorum. </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bugün ruhum hiç olmadığı kadar ofis dışında.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Saygılarımla.''</span></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-45132043966874908192011-06-20T22:55:00.000+03:002011-06-23T23:41:43.383+03:00işsizliğin tadı başka<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Geçenlerde uzun zamandır görmediğim bir arkadaşımla bol bol zaman geçirme fırsatı yakaladım. Yıllarca bir şirkette çalışmış, sistem neyi gerektiriyorsa boyun eğmiş ve en sonunda tak demiş canına ve istifayı basmış biri kendisi. İşten ayrıldıktan sonra zayıflamış, gençleşmiş ve dinçleşmiş olduğunu fark etmemek mümkün değildi. Bana dedi ki kendime geldim, adeta yeniden doğmuş gibiyim. Hobilerimi gerçekleştirmek için bol bol zamanım var, hayat sürekli erteleyerek gitmiyormuş dedi. Onu tanıyanlar da bana sürekli sorup duruyor, hala iş bulamadı mı diyorlar. Arkadaşım iş aramıyor ki, işsizliğin tadını sonuna kadar çıkarıyor:))</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-4eINQbq0i6rIvsjxYPdjoiChFcFg4GTMvdRG9_P8b6RKmYrCxRMc5MdN6T6o5b4IJgAkCpoJKqjwwEnxJld3Tet2uzLVGf8KKn-_uxr__3HkNyU8Nx4pNl7rQQLXZuj463_8-EaN1MRQ/s1600/funemployment.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-4eINQbq0i6rIvsjxYPdjoiChFcFg4GTMvdRG9_P8b6RKmYrCxRMc5MdN6T6o5b4IJgAkCpoJKqjwwEnxJld3Tet2uzLVGf8KKn-_uxr__3HkNyU8Nx4pNl7rQQLXZuj463_8-EaN1MRQ/s1600/funemployment.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-69697179441263329992011-06-13T22:11:00.000+03:002011-09-19T23:03:48.722+03:00ofis fiskoslari<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4K11B-c70f3mbANOWlmJEtpdQ1MaoOT7C3EEbL44PZ93ujG4cm0JD8oCh90Ux7TSlt-HYMFFWyIKZ3kVQs5DhVPb6FsTAkd4q-mpU9NkhjYN9fX6oBxJaY7XHP4E3TAfj3E-8lGQhKZqx/s1600/OfficeGossipLogo.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4K11B-c70f3mbANOWlmJEtpdQ1MaoOT7C3EEbL44PZ93ujG4cm0JD8oCh90Ux7TSlt-HYMFFWyIKZ3kVQs5DhVPb6FsTAkd4q-mpU9NkhjYN9fX6oBxJaY7XHP4E3TAfj3E-8lGQhKZqx/s1600/OfficeGossipLogo.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana,sans-serif;">hayatımızın büyük çoğunluğunu ofiste geçirince normal olarak dedikodu durumları patlak verir. ofiste dedikodudan kaçınmak mümkün değil, birileri sizin hakkınızda konuşur siz de başkalarının hakkında. kendinize yakın gördüğünüz kişilerle hoşlanmadığınız durumların dedikodusunu yapmak da ayrı bir keyif. bazen kulağıma geliyor hakkımda diğerlerinin ne konuştuğu.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana,sans-serif;">tabii herkese sırlarınızı anlatmak olumsuz sonuçlara yol açabilir, söylediğiniz bir şeyi başkalarından duyabilirsiniz. dedikodunun bu kadar yoğun olmasının sebebi de asla haz etmediğiniz insanlarla ortak bir hayata sürüklenmek zaten. farkına varıyorsunuz birçok şeyin ama aktaramıyorsunuz karşınızdakine, yüzüne söyleseniz hayatınız söner çünkü!!</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana,sans-serif;">bir düzenek kursam ve kişilerin birbirleri hakkında söylediklerini kaydetsem best seller album olur!</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana,sans-serif;">xo xo gossip girl:)))</span></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjis3LUCpuOL2wOBsL0UzM0b7b5gm6wwGatB6JPNrgS8fMIdUZdotGhWJ4bpMnasUtbbjcmRHRQ4JwwD4-VllC0rNA2dvhMDoK7Il1yf8kz1loyEGpI8D8-LDQ12PENEFUuywV_tNtELqsn/s1600/office+gossip+march+2009+dj+mix.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjis3LUCpuOL2wOBsL0UzM0b7b5gm6wwGatB6JPNrgS8fMIdUZdotGhWJ4bpMnasUtbbjcmRHRQ4JwwD4-VllC0rNA2dvhMDoK7Il1yf8kz1loyEGpI8D8-LDQ12PENEFUuywV_tNtELqsn/s320/office+gossip+march+2009+dj+mix.jpg" width="320" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />
</span></div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-43265713495863712392011-06-11T01:12:00.000+03:002011-07-28T23:08:38.212+03:00kübik hayatım<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA-MIGebEjCMwlpYAKW4Pgfa3WTYY7-qNcnIW0etMJZjstgjJk-O-hHuCikWS21IuhBlw-fC-zhFFJI00-ZfZ0WZJpglE1UjQ0eg4c5OKVhohiT77XYAagyfZoNTRo7vS-sAkfmfl-mAv3/s1600/avatar_3098888ed735_128.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA-MIGebEjCMwlpYAKW4Pgfa3WTYY7-qNcnIW0etMJZjstgjJk-O-hHuCikWS21IuhBlw-fC-zhFFJI00-ZfZ0WZJpglE1UjQ0eg4c5OKVhohiT77XYAagyfZoNTRo7vS-sAkfmfl-mAv3/s1600/avatar_3098888ed735_128.png" /></a></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">işe başlamadan önce kübik kelimesini sadece sanatla ozdeslestirmistim. isyerinde bu kelimeyi ilk duyduğumda da ne olduğunu anlamadım. meğer yerden tasarruf ederek balık istifi oturduğumuz masalara kübik deniyormuş. kübik kelimesine de kübik kültürüne de alışmam biraz zamanımı aldı. </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">ben yıllarca hep sessiz ortamlarda ders çalışmaya alışmışım, kübik hayatı açık ofis ortamı demek, herkesin konuşmasını dinleyince 10 dkda yapacağım işi ancak 1 saatte yapabildiğimi fark ettim. neyseki kulaklıklar devreye girdi, müzik dinleyerek çalıştığımda kimsenin sesi beni rahatsız etmemeye başladı. bu sefer de bana seslenilse de duymamaya başladım. </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">bana en gereksiz gelen şeylerden biri de kübikleri kişiselleştirme, kişiye özel hale getirme çabaları. kadınlarda cicili bicili aksesuarlar, çiçekler böcekler, erkeklerde ise tuttukları takıma ilişkin simgeler, ebeveynlerde çocukların resmi, bazen sevgililerin resmi falan. bana biraz tuhaf geliyor, normalde merhaba dahi demeyeceğim insanları bana dair şeylerle bu kadar boğmak istemiyorum. bana ayrılan minicik kübiğime bakanlar, kupa ve bardaklar, çalışma kağıtları, kitaplar vb. şeyler görür. </div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">çalışma alanını kişisel hale getirmek sanki bana ben bu yeri çok benimsedim demekmiş gibi geliyor, sanırm kübik hayatım hala bana biraz garip geliyor!<br />
<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCD2_rUKiQ2ATDarzZWNIZnb3TMf5_Aep-vVHPMxMg4cCDMlJgz7IKc-lBxll5mEYmk2VV6ZEj8Faz59xgtDCGap5sIEWLks_2MgFGlNV5NDSsityY1Xzpt05nsHnLdgGmd_qsWhGUPyZy/s1600/rte0030l.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCD2_rUKiQ2ATDarzZWNIZnb3TMf5_Aep-vVHPMxMg4cCDMlJgz7IKc-lBxll5mEYmk2VV6ZEj8Faz59xgtDCGap5sIEWLks_2MgFGlNV5NDSsityY1Xzpt05nsHnLdgGmd_qsWhGUPyZy/s400/rte0030l.jpg" width="397" /></a></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7021193076699582987.post-84458822710590634122011-06-08T23:49:00.000+03:002011-06-11T10:30:54.885+03:00mutluluk paylaştıkça güzelmiş:))<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs9NVBYmmkEmwwYRci5HxjrdF1zm5K9ytiEy3jt_vAO8_YSA38YlMbwQVzPhvOwQMRehEWhp7EyFXxg7Abtycsp8t2Q66QKFKRwAvYVuOisVWGRvPwqcRJRbnLH6xyBuisSpX5WG1PP9Sd/s1600/reseau.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs9NVBYmmkEmwwYRci5HxjrdF1zm5K9ytiEy3jt_vAO8_YSA38YlMbwQVzPhvOwQMRehEWhp7EyFXxg7Abtycsp8t2Q66QKFKRwAvYVuOisVWGRvPwqcRJRbnLH6xyBuisSpX5WG1PP9Sd/s1600/reseau.gif" /></a></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;">arkadaşların sevincini, işteki başarısını yaşamak da ayrı bir keyfimiş. bugünlerde birkaç güzel haber aldım. aslında söyleyecek çok bir şey de yok, blog mantığında bir yazı da olmadı, ama mutluluğu paylaşmak da ayrı güzelmiş:))</div>kurumsal yasamhttp://www.blogger.com/profile/05540128081874170328noreply@blogger.com0