izinden döndüm, acayip gevşemiş durumdayım. bu şehirden ne zaman uzaklaşsam kendime o kadar yaklaşıyorum. yıllık izinler o kadar kısıtlı ki ordan oraya koşturarak daha bir yoruluyorum fiziksel olarak ama aynı zamanda ruhen dinlenmiş oluyorum. ofiste çalışırken bedenen hiç yormuyoruz kendimizi ama ruhen her geçen gün biraz daha yıpranıyoruz, bunu fark ediyorum ne zaman izne çıksam. o yüzden ne zaman izinden dönsem ağır depresyona giriyorum hep bir dahaki tatilin hayallerini kuruyorum!! ve tabii harcadığım paralar da cabası, 2 aylık maaşımı 2 haftada afiyetle yedim, sadece tatil için çalıştığımı bir kez daha anladım:(((
